جدول جو
جدول جو

معنی دبه خایه - جستجوی لغت در جدول جو

دبه خایه
مردی که دچار بیماری فتق باشد و خایه اش ورم کرده باشد
تصویری از دبه خایه
تصویر دبه خایه
فرهنگ فارسی عمید
دبه خایه
(دَبْ بَ / بِ یَ / یِ)
غر. فنج. (فرهنگ اسدی). مبتلی به مرض فتق. خداوند علت دبه خایگی. مفتوق. مبتلا به فتق بیضه. مأدور. آدر. (منتهی الارب). بادخایه. مرد بزرگ خایه. (آنندراج). کسی که فتق داشته باشد. کسی که دارای خایه های کلان باشد. (ناظم الاطباء). مبتلا به تناس. دبه. رجوع به دبه در این معنی شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(دَبْ بَ / بِ یَ / یِ)
حالت و چگونگی دبه خایه. غری. قیله. ادره. فتق. قری. فنج. فنگ. بادخایگی. تناسی. ابتلاء به تناس
لغت نامه دهخدا
(یَ / یِ)
خایه کشیده. خایه کنده. خواجه سرا. ساده گرد. (آنندراج). اخته.
لغت نامه دهخدا
(دِهْ یَ)
دهی است از دهستان باوی بخش مرکزی شهرستان اهواز. واقع در 55هزارگزی جنوب خاوری اهواز. راه آن اتومبیل رو است. ساکنین از طایفۀ باوی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
لغت نامه دهخدا
(پَ رَ تَ)
بادخایه شدن. غر شدن. ادر. (منتهی الارب). بیماری ادره برآوردن. و رجوع به دبه و دبه خایه و دبه خایگی شود
لغت نامه دهخدا
تصویری از جبه خانه
تصویر جبه خانه
زره خانه
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از بی خایه
تصویر بی خایه
آغا
فرهنگ واژه فارسی سره
کسی که بیضه اش ورم کرده باشد، بادفتق
فرهنگ گویش مازندرانی